Integracja Sensoryczna (SI) jest terapeutyczna i profilaktyczna metoda pracy z dziećmi. Jej autorką była dr Jean Ayres, psycholog i terapeuta zajęciowy. Teoria SI bazuje na wczesnych etapach rozwoju neurofizjologicznego dziecka, gdy zaczynają się kształtować układy zmysłów. Prawidłowy rozwój zmysłów, zarówno organów zmysłów jak i percepcji sensorycznej, stanowi niezbędny warunek dobrego samopoczucia dziecka, zachowania i uczenia się bez zaburzeń i dysfunkcji.
Zajęcia z integracji sensorycznej.
Na czym polega terapia integracji sensorycznej?
Podczas zajęć SI dziecko pod okiem terapeuty, a często przy jego wsparciu, wykonuje różnorodne ćwiczenia, angażujące cale ciało oraz układy zmysłów (równowagi, propriocepcji – czucia własnego ciała, dotyku, wzroku, słuchu, węchu, smaku). Zajęcia odbywają se w sali przeznaczonej do terapii SI. Podczas terapii wykorzystywane są sprzęty i pomoce, wspierające rozwój ruchowy dziecka oraz usprawniające jego funkcjonowanie w różnych sferach.
Rodzaje trudności i problemów dzieci:
- są zbyt ruchliwe, nad aktywne
- są zbyt powolne, nieśmiałe, wyciszone
- unikają zabaw na zjeżdżalniach, huśtawkach, drabinkach, karuzeli; cierpią na chorobę lokomocyjna
- są mało sprawne ruchowo, mają trudności z jazdą na rowerze
- mają problemy z samoobsługą (ubieranie, zapinanie guzików, wiązanie butów)
- częściej niż inne dzieci przewracają się, upuszczają lub psują zabawki
- unikają zabaw plastycznych z użyciem rąk (plastelina, glina, piasek, farby)
- mają trudności z zabawami manualnymi (rysowanie, cięcie nożyczkami)
- mają opóźniony rozwój mowy, wadę wymowy
- mają kłopoty z czytaniem i pisaniem
- mają trudności z koncentracją uwagi
- nie chcą jeść albo jedzą w sposób nieuważny, brudząc ubranie
- negatywnie reagują na pewne bodźce dotykowe, nie lubią mycia wł